اگرچه نقره در یک جو آلی بی اثر است ، اما به راحتی توسط یک جو حاوی گوگرد به راحتی وصل می شود. بهبود مقاومت نقره در برابر سولفیداسیون نیز از طریق آلیاژ است ، مانند اضافه کردن طلا و پالادیوم برای کاهش میزان تشکیل فیلم سولفید نقره. علاوه بر این ، بسیاری از عناصر فلزی پایه مانند منگنز ، آنتیموان ، قلع ، ژرمنیوم ، آرسنیک ، گالیم ، ایندیوم ، آلومینیوم ، روی ، نیکل و وانادیوم نیز می توانند برای بهبود مقاومت گوگرد آن به نقره اضافه شوند. در حالت آلیاژ ، انواع مختلفی از مواد تماس با الکتریکی مبتنی بر نقره وجود دارد ، و همچنین می توان آنها را با استفاده از متالورژی پودر به آلیاژهای جعلی تبدیل کرد. هدف آنها تقویت ، سایش و بهبود عملکرد تماس الکتریکی است. برای اهداف مختلف ، اغلب چندین مؤلفه اضافه می کنند. در مواد تماس کشویی کم مصرف از نوع آلیاژ ، منگنز ، ایریدیوم ، بیسموت ، آلومینیوم ، سرب یا تالیوم اغلب برای افزایش مقاومت سایش اضافه می شوند. فلزی پرکننده آلیاژ مبتنی بر نقره نوع فلز پرکننده برزیل با بیشترین مارک ها ، بیشترین استفاده و بزرگترین دوز در فلز پرکننده فلزی گرانبها است. الزامات اصلی آلیاژهای برزیل ، جوشکاری دمای ، نقطه ذوب ، قابلیت مرطوب شدن و مقاومت جوشکاری است. آلیاژهای نقره ای به عنوان فلزات پرکننده برزیل اغلب با عناصر آلیاژ مانند مس ، روی ، کادمیوم ، منگنز ، قلع و ایندیم اضافه می شوند تا عملکرد جوشکاری را بهبود بخشند.
نقره اکسیژن زیادی را در حالت مذاب جذب می کند. در دمای اتاق ، نقره به سختی اکسیژن را جذب می کند. با افزایش دما ، حلالیت اکسیژن در نقره کمی افزایش می یابد تا اینکه دما به نقطه ذوب برسد. در حالت مذاب ، نقره می تواند اکسیژن را بیش از 21 برابر حجم خاص خود حل کند. خواص باعث ایجاد مشکلاتی برای ذوب و ریخته گری می شود. این باعث می شود که آلیاژ در دمای بالا به راحتی فرار کند یا به دلیل پاشیدن در هنگام خنک کننده درجه حرارت بالا باعث از بین رفتن زیادی شود. به طور کلی ، deoxidizer کافی وجود ندارد. اگر در حین ذوب محافظت نشود ، به راحتی می توان اکسیژن را جمع کرد و مس را اکسید کرد. ریخته گری جواهرات مستعد نقص هایی مانند منافذ و اجزاء اکسید هستند. اکسید مس در ریخته گری ها می تواند دو نوع مشکل ایجاد کند. یکی اجزاء اکسید مس در کل ریخته گری است که هنگام نزدیک شدن به سطح ، لکه های سخت را تشکیل می دهد ، بر روی سطح جلا بیرون می رود و دیگری اجزاء اکسید مس در نزدیکی سوراخ های کوچک شدن است. نقاط ابر خاکستری مانند سطح جلا وجود دارد که از بین بردن عمیق و دشوار است. اگر ذوب نقره برای مدت طولانی محافظت نشده یا به شدت بیش از حد گرم شود ، مس به طور جدی اکسیده می شود و یک سطح مایع چسبناک را تشکیل می دهد ، سیالیت مایع فلزی را کاهش می دهد ، و قسمت های کوچکی از ریخته گری را به طور ناقص پر می کند ، و اغلب در سطح نزدیک زیر رنگ قرمز رنگ ظاهر می شود. به منظور جلوگیری از تجمع اکسیژن موجود در مایع نقره ، مهمترین نکته این است که از مایع فلزی که در طی فرآیند ذوب یا ریخته گری با جو تا حد ممکن تماس می گیرد ، جلوگیری شود. از روشهای زیر می توان استفاده کرد:
(1) از ذوب خلاء در ذوب کوره برقی استفاده می شود ، یا گاز بی اثر مانند آرگون یا نیتروژن برای محافظت استفاده می شود. آنها اکسیژن موجود در محفظه ذوب را از بین می برند و استنشاق اکسیداتیو فلز مذاب را کاهش می دهند.
(2) کاهش شعله ها باید برای ذوب شعله گاز استفاده شود. در ذوب کوره برقی ، گاهی اوقات باعث کاهش شعله های آتش می شود تا فلز مذاب را بپوشاند.
(3) ذغال سنگ خرد شده یا اسید بوریک بی آب را روی سطح مایع فلزی بپاشید. آنها روی سطح مایع نقره ای شناور می شوند تا از مایع نقره ای از دو جنبه محافظت کنند. یک سد بین مایع فلزی و هوا است و دیگری کاهش اکسید مس است. این روش برای استفاده در سانتریفیوژها مناسب نیست ، اما در دستگاه های مکش طناب دستی به خوبی کار می کند.
(4) در روش فوق ، تقویت محافظت از فلز مذاب در طی فرآیند ریخته گری نیز حائز اهمیت است ، به خصوص هنگام ریخته گری با دستگاه کابل مکش ، زیرا به صورت دستی در زیر خلا ریخته می شود ، لازم است از جریان فلز مذاب محافظت کنید ، معمولاً با استفاده از شعله کاهش دهنده هنگامی که قالب کولی در آن قرار دارد ، شعله ای روشن می شود و می توان آن را به حالت شکل داد.
